Mag je waarschuwen?

Enkele jaren geleden stelde een gemeentesecretaris mij de vraag: Henk, als je de verkeerde mensen benoemt op een functie heeft dat ook te maken met integriteit? Ik antwoordde bevestigend. Mensen die niet competent zijn voor hun werk, kosten de gemeenschap veel geld, leveren geen oplossingen en irriteren de zittende medewerkers. Die schade is niet te verantwoorden. Vanwege een ‘ons-kent-ons’ cultuur, een slechte screening of het niet tijdig serieus nemen van signalen uit de organisatie vinden onzorgvuldige benoemingen plaats. Veelal later met negatieve gevolgen. Omdat beleidsbepalers betrokken zijn bij de benoeming blijft een grondige analyse van hoe dit mogelijk wasachterwege. Onlangs hoorde ik dat een publieke organisatie een interim manager heeft aangesteld. Ik ken de persoon en weet uit betrouwbare bronnen over slecht functioneren en teleurstellende resultaten. Ook zetten zij hun vraagtekens bij het gedrag van deze persoon.

Lastig dilemma

Deze benoeming op een interim positie bij een mij bekende organisatie geeft mij het dilemma: Ga ik deze organisatie wel of niet informeren over mijn zorg? Argumenten om dat niet te doen zijn o.a. ‘ik heb met deze zaak niets te maken’ en ‘ik geef mij over aan platte roddel’. Ook berokken ik deze persoon schade. Toch houd ik twijfel omdat het om gemeenschapsgeld gaat en het bekend is dat sommige interim managers van de ene naar de andere mislukking stappen zonder dat iemand dat in de gaten heeft. De schade aan de persoon weeg ik af tegen de mogelijke schade aan de organisatie. De situatie houdt mij behoorlijk bezig. Ook een reden om een besluit te nemen.

Binnenkort zie ik de bestuurder van de organisatie met wie ik heb samengewerkt. Ik zal hem in vertrouwen nemen en mijn zorgen delen. Hij kan dan zelf beslissen of de informatie in dit geval relevant is of niet.

Henk Bruning